“Welkom in het Papiercafé. Wij helpen met papieren die u thuis krijgt, via de brievenbus of computer, en niet begrijpt. Ik ben vrijwilliger en onze hulp is gratis.”
“Ja, dat had ik gehoord.”
“Bent u hier eerder geweest?”
“Nee, maar mijn buurvrouw wel, zij zei dat ik naar u toe moest gaan.”
“Wat is uw vraag?”
“Ik kreeg deze kraskaart van de Postcodeloterij. Ik kras 3 dezelfde vakjes open en ben heel blij! Ik heb iets gewonnen! Ik bel het telefoonnummer en geef mijn gegevens door. Maar ik krijg geen prijs. Ik moet betalen. Er is € 14,50 van mijn rekening gehaald.”
“U speelt nu mee met de Postcodeloterij. Elke keer dat er prijzen worden verdeeld, doet u mee. Het is een abonnement. Dat kost geld. ”
“Ik dacht dat ik gewonnen had. Kijk hier staat dat! Ik kan dit niet betalen. Ik kan nauwelijks rondkomen.”
“Dan kunt u het beste nu het abonnement opzeggen. Dan stopt het. Zullen we samen bellen?”
“Wilt u dat alstublieft doen? Ik kan het niet goed uitleggen.”
“Ja hoor, daar zijn wij voor… Goedemiddag. Ik wil een abonnement opzeggen.”
“Wat is uw naam?”
“Het lot staat op naam van mevrouw …”
“U kunt geen lot van iemand anders opzeggen.”
“Ze wil het lot zelf opgezegd hebben.”
“Dat kan zij alleen zelf doen.”
“Ze zit hier naast me.”
“Dan wil ik haar graag zelf aan de telefoon.”
“Oké.”
“Ik wil mijn lot opzeggen.”
“Weet u het zeker? Dat betekent dat u geen kans meer maakt op (geld)prijzen uit onze grootste prijzenpot ooit!”
“Wat moet ik nu zeggen?”
“Mevrouw u moet het zelf beslissen, wilt u kans blijven maken op veel geld? Wat zou u doen met een miljoen? Zou u daar een nieuwe auto van kopen of een mooi huis?”
“Ja, natuurlijk, maar…”
“Ik neem het even over. Mevrouw kijkt mij nu vragend aan. Het is onduidelijk voor haar. Ze dacht dat ze een prijs had gewonnen. Dat lijkt ook zo als je naar de kraskaart kijkt. Ze heeft het telefoonnummer gebeld en haar gegevens doorgegeven.”
“Ze heeft een mail gekregen dat ze twee maanden gratis meespeelde en daarna € 14,50 moest betalen. Mevrouw doet nu mee aan elke trekking. Dat staat achterop de kraskaart.”
“De kleine lettertjes. Deze mevrouw kan dit niet betalen. Ze kan nauwelijks rondkomen. Ze wil haar lot opzeggen.”
“Ik heb nog niet gehoord dat mevrouw haar lot echt wil opzeggen. In verband met de privacy kunt u het lot niet voor haar opzeggen.”
“Mevrouw begrijpt uw werkwijze niet goed. Ze heeft nooit een abonnement gewild.”
“Ik wil alleen met mevrouw praten. Zij is onze klant.”
“… Oke, hier is ze weer.”
“Ik wil mijn abonnement opzeggen.”
“Jammer dat u overweegt uw deelname te stoppen. Als u opzegt verliest u de intussen door u opgespaarde punten en loopt u misschien mooie prijzen mis.”
“Ik wil wel gratis meespelen!”
“U heeft twee maanden gratis meegespeeld.”
“Mevrouw wil haar lot opzeggen.”
“Ik moet dat toch echt van mevrouw zelf horen…”
Dit is de ervaring van een collega-vrijwilliger. Bedankt voor het delen! Heeft u ook een ervaring waarover u een blog wilt (laten) schrijven? Neem contact op via info@jans.je