Hanneke* woont met haar zoon in een knusse bovenwoning in een rustige buurt van een grote stad. Ze werkt in de supermarkt. Vanaf het balkon kijkt ze uit over een speeltuin, de ontmoetingsplek voor alle ouders met jonge kinderen in de wijk. Hanneke komt er nauwelijks meer, want haar zoon is er te oud voor. Die speelt alleen nog op zijn PlayStation. Ze is als de dood dat hij een gameverslaving opbouwt.
Lees verder ““Heb je het nummer van de Voedselbank?””Categorie: Thuisadministratie vrijwilligers
In 2016 werden naar inschatting 36.000 mensen ondersteund door een vrijwilliger Thuisadministratie. Iemand die helpt bij het ordenen van de administratie, creëren van rust en inzicht, maken van een overzicht in inkomsten en uitgaven, aanvragen van regelingen en mogelijk toeleiden naar schuldhulpverleningsinstanties.
Wat betekent de ondersteuning van een vrijwilliger voor iemand met financiële problemen? Wat is de ervaring van vrijwilligers zelf?
“Ik begrijp niet wat er staat, dus ik bewaar het maar”
Bart* woont op de vierde verdieping van een enorm flatgebouw. Vanaf de balustrade kijkt hij uit over de parkeerplaats, het park en één van de andere flats. Met moeite kan hij zich naar beneden manoeuvreren. Zijn scootmobiel neemt het overgrote deel van de entree van zijn woning in beslag. Bart kan door verschillende operaties en aandoeningen niet lopen. Naast lichamelijke gezondheidsklachten heeft hij ook grote psychische problemen. Hij is volledig afgekeurd en leeft van zijn uitkering.
Lees verder ““Ik begrijp niet wat er staat, dus ik bewaar het maar””“Het is lopen, lopen, niet kijken”
Samira* is trotse moeder van een studerende zoon. Ze is ook mantelzorger van haar moeder van bijna 80. Het been van haar moeder is geamputeerd, ze heeft een protese en een wond aan haar ander voet. De thuiszorg komt dagelijks langs voor de verzorging. Samira helpt met boodschappen doen, wassen en gaat mee naar het ziekenhuis. Haar moeder is in Suriname geboren en de familiebanden zijn sterk. Ze gaat er elke dag naar toe.
Lees verder ““Het is lopen, lopen, niet kijken””De gordijnen zijn weer vaker open
Yvette* is een alleenstaande moeder van twee pubers. Ze kwam elke dag haar bed uit om met haar kinderen te ontbijten en ze klaar te maken voor school. Zodra ze beiden de deur achter zich dicht hadden getrokken, deed ze de gordijnen weer dicht en dook ze haar bed in. Door de scheiding was ze in een depressie terecht gekomen, of misschien was het andersom? Het één had het ander in ieder geval wel versterkt. Post maakte ze niet open, de deurbel negeerde ze en de telefoon nam ze niet op. Toen ze merkte dat haar kinderen last kregen van de thuissituatie, door een verontrustend signaal van een leerkracht, trok ze aan de bel van de hulpverlening.
Lees verder “De gordijnen zijn weer vaker open”“Zonder hulp? Dan was ik weer op straat beland”
Hans* was eigenaar van een goed lopend bedrijf. Hij werkte hard, verdiende heel veel geld, maar toch knaagde er iets. Hij miste de vrijheid om de dingen te doen die hij het liefst deed: reizen en muziek maken. Hans verkocht zijn bedrijf en vond een leuke baan in loondienst, maar na een aantal jaren ging het bedrijf failliet. In dezelfde periode vertrok zijn vrouw en nam hun dochter mee. De scheiding kostte heel veel geld, tijd en verdriet. Hans had geen baan meer, moest zijn huis verkopen, raakte dakloos en verslaafd aan alcohol.
Lees verder ““Zonder hulp? Dan was ik weer op straat beland””“Het is alleen maar afwachten”
Het echtpaar komt uit Roemenië. Om te werken zijn ze naar Nederland gekomen. En voor een beter leven. Ze hebben twee opgroeiende kinderen. Elke dag stonden ze vroeg op om aan het werk te gaan. Beiden hadden verschillende banen in de schoonmaakbranche en kregen meerdere keren een tijdelijk contract. Ondanks vooruitzichten en beloften kwam er niets van het felbegeerde vaste contract. Op een dag zaten ze beiden thuis, zonder baan en zonder inkomen.
Lees verder ““Het is alleen maar afwachten””“Een geluk bij een ongeluk”
Andrea*’s leven was nooit rustig. Elke dag was er angst, in haar jeugd voor haar vader en later voor haar echtgenoot. Beiden hadden losse handjes. Na de scheiding begon het getouwtrek om de woning en haar zoon, en de angst om beiden kwijt te raken. Het dieptepunt leek bereikt toen ze op haar fiets werd aangereden door een scooter. Ze brak haar pols op een hele lelijke manier en kon haar werk als schoonmaakster niet meer doen.
Lees verder ““Een geluk bij een ongeluk””