Vroegsignalering voor de winkel

Samen met 9 andere vrijwilligers ben ik aanwezig bij het Thuisadministratie werkoverleg. We zijn voor het eerst sinds de uitbraak van het corona-virus weer bij elkaar, fysiek in dezelfde ruimte. Er is een gastspreker gevraagd om zijn verhaal te komen doen, een ervaringsdeskundige, die zich bezig houdt met vroegsignalering. Gedreven vertelt hij over zijn eigen ervaringen met schulden en dat niemand wist hoe hij, als ondernemer, uit het moeras van schuldeisers getrokken kon worden. Een regeling kwam maar niet van de grond en het koste hem zijn huwelijk en huis. Het duurde jaren voordat hij, na heel veel vallen, eindelijk weer op kon staan.

Lees verder “Vroegsignalering voor de winkel”

Minder haast, meer zorgen

Ik woon aan een busbaan. Met Corona kwamen er minder bussen voorbij. Als ik aan de eettafel zat en de bus hoorde aankomen, richtte ik me op en telde 1, 2 of hooguit 3. Dat was het aantal mensen in de bus. Naast de buschauffeur.

Lees verder “Minder haast, meer zorgen”

Bezwaar tegen een puppy?

De coördinator van de dienst thuisadministratie waar ik vrijwilliger ben, belt of ik een nieuwe hulpvrager wil ondersteunen, samen met een andere vrijwilliger. Het gaat om een alleenstaande man die zijn post al een tijdje niet meer open maakt. Hij heeft zichzelf aangemeld, want hij maakt zich zorgen. Hij heeft schulden, maar hoe hoog? Welke en hoeveel schuldeisers er zijn? Het is onbekend. Het lijkt me een mooi traject voor een vrijwilliger thuisadministratie. Of ik er bezwaar tegen heb dat mijn nieuwe hulpvrager een puppy heeft, vraagt de coördinator. In het begin heb ik aangegeven dat ik bang ben voor honden.

Lees verder “Bezwaar tegen een puppy?”

Er is geen nazorg!

Voor de werkgroep huishoudens en nazorg, van Financieel Fit Rijk van Nijmegen, mag ik Jessica interviewen. Ze is een bevlogen verteller.

Jessica en haar man hadden een inkomen dat net te hoog was om gebruik te mogen maken van toeslagen en inkomensondersteuning. De vaste lasten waren met het inkomen net te behappen. Als er niets mis zou gaan. En dat gebeurde wel. Lees verder “Er is geen nazorg!”

“Volgend jaar bel ik weer”

Ik bezoek een oudere mevrouw. Ze heeft een brief gekregen van de gemeente, over de kwijtschelding gemeentelijke belastingen. Ze heeft hulp nodig bij de aanvraag en belde daarvoor met de welzijnsorganisatie. Of een vrijwilliger haar kan helpen. Ik maak een afspraak en stap een warm huis binnen, waar het heerlijk ruikt naar verse koffie.

Lees verder ““Volgend jaar bel ik weer””

“Ik schaam me voor je”

Het traject met mijn hulpvrager is afgerond. Een half jaar mocht ik bijna wekelijks meekijken in de administratie van het gezin. Brieven werden opengemaakt en opgeborgen. Er werd heel veel weggegooid. Reclame, betaalde facturen, oude documenten, niet meer relevant om te bewaren. We praatten over ziekenhuisopnamen, de Belastingdienst, boetes, uitjes en vakanties. Nare en mooie herinneringen kwamen naar boven.

Lees verder ““Ik schaam me voor je””

Het dilemma van een praktijkonderzoeker

Welke mensen maken gebruik van ondersteuning door een vrijwilliger? Wat is hun (schuld)situatie , de financiële competenties en gedrag? Welke levensgebeurtenissen hebben mensen meegemaakt en wat is het doel van de ondersteuning? Als praktijkonderzoeker probeer ik het voor en met lokale organisaties inzichtelijk te maken.

Lees verder “Het dilemma van een praktijkonderzoeker”